Luxemerken vormen een bijzonder marktsegment. In de afgelopen 20 jaar groeide de luxe-industrie wereldwijd met gemiddeld 5% per jaar. In 2017 gaven we met z’n allen zo’n $ 1.200 biljoen aan luxemerken uit (dat is een miljoen keer $ 1,2 miljoen!). We kopen luxemerken omdat ze een superieure kwaliteit hebben en omdat we er status aan ontlenen. Luxemerken hebben daardoor een positief effect op je zelfbeeld. Ze geven je het gevoel dat je ertoe doet, wat bijdraagt aan je zelfverzekerdheid. Toch? Of zou het ook zo kunnen zijn dat je je met luxemerken mooier en beter voordoet dan je in werkelijkheid bent? De vraag is dan wat dit met je zelfbeeld doet…

We kopen luxemerken om er indruk op anderen mee te maken. Het openlijk gebruik van een luxemerk zegt immers iets over je identiteit en over je maatschappelijke succes. Maar hoe interpreteert een ander het eigenlijk als je een luxemerk gebruikt? Creëert dat juist geen afgunst en afstand? Onderzoek toont aan dat er flinke kloof in de waardering van het gebruik van luxemerken zit tussen gebruikers en hun vrienden.

Je staat op het punt een dure pen, zonnebril of tas te kopen. De kans is groot dat je de aankoop in je eentje wilt doen, omdat het een product is dat écht bij jou moet passen. Winkels met luxemerken spelen hier doorgaans op in door je een context te bieden waarin je op je gemak – zonder dat anderen je op je vingers kijken – je keuze kunt maken. Begrijpelijk, maar het is de vraag of dat verkoop-bevorderend werkt…

Je hebt het vast wel eens meegemaakt: je loopt in een weekend-outfit een dure kledingwinkel binnen. En vervolgens zie je twee verkopers die je van top tot teen bekijken die met hun blikken maar één ding lijken te willen zeggen: ‘Hoor jij hier wel thuis; kan jij deze producten wel betalen?’. Als klant gaat je daar dus nooit meer naartoe, zou je denken. Maar dat blijkt toch niet helemaal te kloppen…