Shutterstock 126766946

Stress van een rinkelende iPhone!

Het behoeft nauwelijks uitleg dat de gemiddelde Westerling niet meer zonder zijn of haar smartphone denkt te kunnen. ‘Ik bel dus ik ben’ zou je bijna kunnen zeggen. Maar wat gebeurt er eigenlijk fysiek met je als je je iPhone wel hoort rinkelen, maar deze niet kunt opnemen? Drie communicatiewetenschappers deden onderzoek naar de effecten van een rinkelende smartphone op angstgevoelens, aandachtspanne en lichaamsfuncties, en kwamen tot zorgwekkende resultaten!

Mobiele communicatie via de smartphone is niet meer weg te denken uit onze moderne maatschappij. Hoewel ze helpen om sociale banden te onderhouden en te versterken, is in korte tijd de fysieke en emotionele gehechtheid aan onze mobieltjes behoorlijk sterk geworden. Ze zijn een integraal deel van ons leven geworden. Zo sterk zelfs dat ze soms letterlijk aanvoelen als een verlengstuk (‘extended self’) van ons lichaam.

Uit eerder onderzoek is bekend dat jongeren tussen 18-24 jaar oud, per dag gemiddeld 110 berichten versturen. En dat ze zo’n 60 keer hun telefoon checken. Ook blijken veel smartphone-gebruikers hun telefoon in, bij of naast hun bed te hebben. Dit zodat ze in contact met de buitenwereld blijven en zich minder alleen voelen. Zelfs als ze slapen, dus.

Deze hechting leidt onder meer tot het verschijnsel dat mensen angstig of gespannen raken als ze niet op de hoogte blijven van alles wat er plaatsvindt in hun sociale netwerk aan evenementen, ervaringen en gesprekken (ook wel bekend als FoMo: Fear of Missing out). In dit verband wordt zelfs al gesproken over een psychiatrische stoornis (nomophobia; een samentrekking van de woorden ‘no mobile phone’ en ‘fobie’).

Rinkelende telefoon

Gezien deze bovenstaande verschijnselen rijst de vraag welke effecten een (onvrijwillige) scheiding van dit ‘verlengstuk’ op ons heeft. De onderzoekers Clayton, Leshner en Almond onderzochten dan ook wat er op fysiek en cognitief vlak gebeurt als proefpersonen tijdens het maken van een taak, die ze niet mogen onderbreken en waar ze hun volledige aandacht voor nodig hebben (een woordpuzzel), hun iPhone wel horen rinkelen, maar niet kunnen opnemen. Voor de volledigheid: vooraf hebben de proefpersonen (in dit geval studenten) hun telefoon moeten ‘afstaan’ aan de onderzoekers.

Uit het onderzoek blijkt dat zodra de deelnemers tijdens het uitvoeren van de taak hun telefoon hoorden overgaan (en dus niet konden opnemen), hun hartslag en bloeddruk omhoog gingen. Dit was niet alleen fysiek meetbaar. De proefpersonen waren zich hiervan bewust en rapporteerden zelf ook angst- en onlustgevoelens, waardoor hun cognitieve (aandachts-)vermogens werden beïnvloed.

Stress gevoel

De spanning als gevolg van het niet kunnen beantwoorden van de iPhone bleek een adequate voorspeller van slechtere prestaties bij het woordpuzzeltje. Overigens bleek de aandrang om de telefoon te beantwoorden dat niet te zijn. Tevens bleek dat hoe groter de scheidingsangst is, des te groter de afleiding bij een rinkelende iPhone is. Frappant detail is dat al deze verschijnselen verdwenen zodra hun iPhone weer letterlijk en figuurlijk beschikbaar was. De proefpersonen verklaarden zich weer ‘completer’ te voelen.

Een (gedwongen, tijdelijke) scheiding van de geliefde smartphone kan onze aandacht tijdens intensieve taken op fysiek en cognitief vlak dus behoorlijk onder druk zetten. De korte aandachtspanne en het (angst/ stress) gevoel van het niet kunnen opnemen van de telefoon treden volgens de onderzoekers overigens ook op bij minder intensieve cognitieve taken, zoals in dagelijkse interacties/ conversaties. De onderzoeksresultaten zeggen daarom in ieder geval veel over onze hedendaagse verbondenheid met technologie: het feit dat onze lichamelijke en cognitieve functies zeer sterk kunnen reageren op een (al dan niet gedwongen) fysieke scheiding van de apparatuur.

Referentie(s)
Clayton, R.B., Leshner, G., Almond, A. (2015), The extended iSelf: the impact of iPhone separation on cognition, emotion, and physiology. Journal of Computer-Mediated Communication, vol.20, no.2, p.119-135.

 

Geef een reactie

Je email adres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

Reactie plaatsen