Merk jij als manager of leidinggevende dat je teamleden of collega’s moeilijk te motiveren zijn? Staan ze niet te springen om zelf te werken aan dat complexe project, of die belangrijke opdracht? Psychologisch onderzoek laat zien waar mensen bij het uitvoeren van een taak gemotiveerd door raken en hoe ze tot betere resultaten komen. Een relatief simpel wondermiddel does the trick.
Op internet staat een filmpje van Jack van Gelder die de slappe lach heeft. Als je ernaar kijkt is de kans groot dat je zelf ook in de lach schiet. Omgekeerd kan het zien van andermans verdriet je stemming doen omslaan. Gemoedstoestanden worden op anderen overgedragen door middel van ‘emotionele besmetting’. Mensen ervaren – vaak zonder dat ze het zelf in de gaten hebben – dezelfde (positieve of negatieve) emoties als degene die hen heeft ‘aangestoken’. Maar kan dit ook via sociale media?
Als er tussen de sinaasappels die je bij de supermarkt kocht drie rotte exemplaren zitten, verwacht je zonder mankeren je geld terug. Zo niet, dan ga je de volgende keer ergens anders heen. Toch? Klachten van klanten vormen een veelbesproken onderwerp in de literatuur, en toch is er nog nooit onderzocht hoe de afhandeling ervan doorwerkt in het koopgedrag van consumenten. Onderzoek toont aan dat negatieve ervaringen vaak een kortstondige impact op de houding van de consument hebben.
Warren Bennis, een pioneer in leiderschap, zei ooit: “De beste leiders zijn first class noticers”. Hiermee bedoelt hij dat leiders veel aandacht besteden aan wat er om hen heen gebeurt en ethische kwesties tijdig signaleren. Ze zien dingen die anderen over het hoofd zien en weten wanneer ze dieper op een kwestie moeten ingaan om uiteindelijk de juiste beslissing te nemen. Maar wat houdt veel managers nu tegen om zo te werk te gaan? Hoe kan je zeg maar als manager een first-class noticer worden?
Door het eten van lijnzaad val je af en van wortels eten krijg je goede ogen: persuasieve boodschappen over het eten van producten met een ‘gezond doel’ hebben invloed op de mate van consumeren en de smaakevaluatie. Die invloed is zelfs al bij driejarige peuters te zien. Maar gaat het erin als zoete koek of wordt er door de zure appel heen gebeten?
O, wat haten we het als mensen hun beloften niet nakomen. De pakjesbezorger die tussen tien en twaalf uur ’s ochtends zou komen en pas om drie uur ’s middags verschijnt, of een aannemer die de renovatie van de badkamer dagen of weken te laat afheeft. En hoe gewoon vinden we het eigenlijk als iemand zich wél aan een afspraak houdt. Maar hoe zit het dan met de waardering voor iemand die beter presteert dan hij vooraf beloofde? Zoals een webwinkel die eerder dan beloofd zijn producten levert?
