Er wordt oneindig veel geld gespendeerd aan marktonderzoek. Alles wordt gedaan om te begrijpen wat de consument wil en op basis hiervan een sterk merk op te bouwen. Des te opmerkelijker is het dat meer dan 90% van de productinnovaties mislukt. Volgens Christensen, Cook en Hall komt dit omdat marktsegmentatie anders uitgevoerd dient te worden dan vroeger. Veel fabrikanten zijn zich hier echter niet van bewust.
Enkele jaren geleden introduceerde Tesco in Engeland vierkante meloenen. Deze meloenen zijn niet genetisch gemodificeerd, maar worden gekweekt in vierkante houten boxen waarvan ze de vorm aannemen. Voordeel is dat er meer meloenen op een schap passen en dat er rechte stukken uit zijn te snijden. De vraag is echter welke vorm consumenten prefereren. Onderzoekers van de Harvard Medical School hebben namelijk in een experiment aangetoond dat mensen in het algemeen de voorkeur hebben voor ronde vormen.
Het merkconversiemodel van Hofmeyr en Rice is een loyaliteitsmodel waarin acht typen consumenten worden onderscheiden. In dit model wordt de markt ingedeeld/ gesegmenteerd op basis van twee dimensies: merkattitude en merkgedrag van consumenten.
Rust, Zeithaml en Lemon nuanceren het merkmeerwaardebegrip door het in een bredere context te plaatsen, namelijk die van customer equity. Deze auteurs signaleren situaties waarin de meerwaarde van een merk zeer hoog kan zijn, maar dit zich niet vertaalt naar een bijpassend marktaandeel. Customer equity zou een geschikter begrip zijn om het keuzegedrag van consumenten in kaart te brengen; brand equity is dan naast ‘value equity’ en ‘retention equity’ slechts één van de drie ‘drivers’ van customer equity.
Eind 2007 promoveerde Mirdita Elstak aan de Erasmus Universiteit op een proefschrift over het effect van organisatie-identiteit op identificatie en het gedrag van medewerkers. Zij onderscheidt daarbij drie vormen van identiteit: de door medewerkers gepercipieerde identiteit, de door het management geprojecteerde identiteit en de door het management gewenste identiteit. Een van haar conclusies is dat de meest sterke identificatie ontstaat als er een match is tussen de door het management gewenste en de door medewerkers beleefde identiteit.
In 2007 rondde Jaco van Zijll Langhout MBM een onderzoek af naar co-creatie. Bij co-creatie betrekt een organisatie haar klanten bij het ontwikkelen van nieuwe producten. Voorbeelden zijn Linux-software en de NS die reizigers betrok bij het kiezen van stoelen voor nieuwe Sprinter-treinen. Van Zijll Langhout onderscheidt op basis van zijn onderzoek negen vormen van co-creatie. Ook heeft hij in zijn onderzoek gekeken naar kritieke succesfactoren van co-creatie.
